Kot somalijski – abisyńczyk w długiej szacie

Kot somalijski to przez dekady niedoceniana, a niezwykle piękna i wdzięczna rasa. Charakteryzują go wszystkie te cechy, za które kochamy koty abisyńskie – niepowtarzalne umaszczenie, wesoły charakter, żywiołowość i ponadprzeciętna inteligencja. A dodatkowo zachwycają nas swym długim, gęstym, delikatnym w dotyku futrem!

Elegancki, dostojny, wyrafinowany, o jedwabistym, półdługim futerku. W tym arystokratycznym ciele kryją się jednak niespożyte pokłady energii, duch inteligentnego psotnika i nieodłączny towarzysz, który podąży za Tobą krok w krok w nadziei na ciekawą przygodę lub przynajmniej kolana do wypoczynku. Kot somalijski do nieodrodny syn kota abisyńskiego – choć przez lata był spychany w cień.

„Czarna owca” w miocie

Kot somalijski to jedna z kilku ras, które są długowłosymi wersjami swych pierwowzorów o krótkim futerku. W błędzie byłby jednak ten, który spodziewałby się, że kot somalijski to rezultat zamierzonych prac hodowlanych osób pragnących mieć długowłosą wersję kotów abisyńskich. Długowłose kocięta pojawiały się od czasu do czasu spontanicznie w miotach kotów abisyńskich, ale od kiedy hodowla kotów rasowych przybrała swoją współczesną, usystematyzowaną i opartą na wzorcach formę, takie kociaki uznawano na niepożądane – „zbyt mało abisyńskie”.

Przez całe dziesięciolecia hodowcy abisyńczyków zatajali fakt, że w miotach ich utytułowanych kotek trafiał się długowłosy „podrzutek”. Obawiali się o prestiż swej hodowli i nie dopuszczali długowłosych kotów do dalszego rozrodu.

Dopiero w latach 60. XX w. sytuację tę odmieniła diametralnie amerykańska hodowczyni Evelyn Mague, oburzona dyskryminacją długowłosego abisyńczyka na wystawach. Dzięki jej pracy i zapałowi, który udzielił się innym hodowcom, po kilkunastu latach kot somalijski został wreszcie uznany za osobną, pełnoprawną rasę. Dziś możemy się cieszyć zarówno klasycznym, „dzikim” (zajęczym) lub rudym umaszczeniem kotów somalijskich, jak i wyhodowanymi później odmianami barwnymi – analogicznymi do wzorów umaszczenia uznawanych u kotów abisyńskich, lecz w długowłosej odsłonie.

Towarzyski zawadiaka

Kot somalijski to wulkan energii. Jego ciekawość nie ma granic, a wysoką aktywność, która jest dla niego typowa, musi spożytkować zarówno na eksplorację i zabawę, jak i wyzwania intelektualne. Jest to kot bardzo otwarty na współpracę z opiekunem przy różnego rodzaju szkoleniach (od nauki chodzenia w szelkach przez aportowanie po naukę komend i trening z klikerem), chętnie rozgryza przeznaczone dla kotów zabawki-łamigłówki, a także „łamigłówki” napotykane w domu, takie jak drzwi od szafy, klamki, szuflady czy droga po półkach pod sam sufit.

Równocześnie jest to kot na wskroś urokliwy, sympatyczny i otwarty, nie wokalizuje donośnie, a jego głos jest zazwyczaj miękki. Kocha pieszczoty, jest uczuciowy i empatyczny. To kot, z którym na pewno nie będziesz się nudzić, a jednocześnie przyjaciel na dobre i złe.

Koty somalijskie w większości dobrze czują się z innymi kotami oraz z psami – pod warunkiem dobrej socjalizacji. Nie znoszą samotności – ze zwierzęcymi kompanami będą więc chętnie spędzać czas, czekając na Twój powrót do domu.

Opieka nad somalijczykiem

Kot somalijski może żyć zarówno w domu z dobrze zabezpieczonym ogrodem czy catio (wybiegiem), jak i w mieszkaniu. Metraż nie będzie dla niego tak istotny, jeśli tylko dostosujemy przestrzeń w naszym lokum do jego potrzeb. A obejmują one np. półki, drabinki i mosty przymocowane do ściany, wysoki i stabilny drapak-drzewo, który pozwoli mu na wspinaczkę i kocie „szaleństwa”, a także Twoje zaangażowanie we wspólną zabawę. Jak wspomniałam, kot somalijski nie jest bowiem typem samotnika. Oczywiście elementem opieki nad każdym kotem jest wspólna zabawa – ale somalijczyk będzie szczególnie cierpiał, jeśli mu jej nie zapewnisz.

Futerko kotów somalijskich nie jest kłopotliwe w pielęgnacji – nie wymaga codziennego szczotkowania.

Choć jest gęste, nie posiada grubej warstwy podszerstka, a jego jedwabista struktura sprawia, że na ogół nie ma tendencji do filcowania się i tworzenia kołtunów. Wyszczotkowanie go raz w tygodniu wystarczy – w okresie linienia może być nieco częściej. Jeśli przyzwyczaisz kota do zabiegów pielęgnacyjnych od małego, będzie traktował je jako rodzaj pieszczoty i okazję do wspólnego spędzenia czasu.

Wysoka aktywność somalijczyków wymaga diety odpowiedniej do ich zapotrzebowania na składniki odżywcze, przede wszystkim białko zwierzęce. Karmy wysokomięsne czy dieta BARF spełnią to zadanie. Uwaga – wielu hodowców przyznaje, że somali potrafi być bardzo żarłoczny i wykorzystywać swoją inteligencję oraz sprawność do zdobywania pokarmu w kuchni czy jadalni. Kiełbasę, sery, a nawet produkty, co do których nie podejrzewalibyśmy, że mogą przypasować kotu (np. owoce) najlepiej trzymać poza jego zasięgiem.

Problemy zdrowotne kotów somalijskich

Większość kotów somalijskich to zwierzęta zdrowe i sprawne. Oczywiście mogą im się przytrafić różnego rodzaju choroby, które dotykają także inne koty. Istnieją jednak schorzenia, do których somalijczyki – podobnie jak koty abisyńskie – mają większą predyspozycję.

Mowa tu przede wszystkim o dziedziczonym autosomalnie recesywnie niedoborze kinazy pirogronianowej (PK) w erytrocytach, który z czasem może doprowadzić do silnej anemii. Ratunkiem dla kota jest wówczas transfuzja krwi. Do wykrycia, czy dany kot może zachorować bądź jest nosicielem wadliwego genu, służy test DNA, który hodowca powinien wykonać u kociaka. Przed zakupem kota warto dopytać się, czy był on przebadany pod kątem wykluczenia niedoboru PK.

Drugą chorobą dziedziczną, do której predyspozycje mogą mieć somalijczyki, jest postępowy zanik siatkówki oka. Schorzenie to prowadzi do stopniowego pogarszania się wzroku kota. Niestety jak na razie jedyna możliwa forma leczenia – terapia genowa – nie jest dla kotów dostępna. Choroba jest dziedziczona recesywnie. Niezwykle istotne jest systematyczne wykluczanie z hodowli kotów chorych i nosicieli wadliwych genów. W tym celu wykonuje się test wykrywający mutację genu rdAc (o który również powinien pytać każdy zainteresowany kupnem kociaka). Dzięki temu testowi i pracy hodowców szansa na wyeliminowanie choroby jest coraz bardziej realna.

U niektórych kotów somalijskich wykryto przypadki amyloidozy – choroby wywołanej mutacją, polegającej na odkładaniu się w różnych narządach ciała amyloidu, czyli biologicznie nieaktywnego białka, które z czasem może prowadzić do degeneracji danego narządu. U kotów choroba ta atakuje nerki.