Ocicat – ocelot kanapowy

Ocicat to spełnienie marzeń tych miłośników kotów, którzy zawsze śnili o zwierzęciu o „dzikim” wyglądzie, ale niekoniecznie dzikim charakterze. Wspaniały, cętkowany kot z ujmującym charakterem i niespożytą energią, który z pewnością przyciągnie uwagę każdego gościa – to właśnie ocicat.

Wyraźne cętki na kontrastującym tle, niebagatelna inteligencja, ogromne przywiązanie, wulkan energii, wrodzona wszędobylskość i śmiałość – ocicat to kot piękny, a jednocześnie taki, w którego towarzystwie nie można się nudzić.

Marzenie o dzikim kocie

Człowiek próbował oswajać dzikie koty od najdawniejszych czasów. Żaden jednak spośród nich nie stał się zwierzęciem domowym. Spróbowano więc zrealizować to marzenie o dzikim kocie na kanapie w inny sposób – tworząc rasy kotów domowych, które przypominają wyglądem swoich dzikich kuzynów. Ale wciąż pozostają łagodnymi mruczkami.

Pomysł na rasę, która przywodzi na myśl dzikiego kota, zrodził się dosyć przypadkowo. Pierwszy ocicat narodził się w 1964 r., w należącej do Virginii Daly hodowli kotów syjamskich, w amerykańskim stanie Michigan. Pierwotnym zamierzeniem Daly było stworzenie rasy łączącej znaczenia point (charakterystyczne dla syjamów) z tickingiem kotów abisyńskich. I takie też kocięta hodowczyni w końcu uzyskała, ale… nie tylko. W jednym z miotów pojawił się cętkowany kociak.

Córka Virginii Daly zauważyła, że ten wyjątkowy maluch przypomina południowoamerykańskiego ocelota. I tak powstała nazwa „ocicat”. Ze względu na różne perypetie, koty te musiały jeszcze nieco poczekać na swoją wielką chwilę i światowe zainteresowanie – ale udało się. W latach 80. powstał pierwszy klub zrzeszający miłośników rasy, rozpoczęto też prace zmierzające do rejestracji ocicatów.

Dziś koty te, choć wciąż hodowane nie tak często jak syjamy, można spotkać w hodowlach i na wystawach na całym świecie, a swoje piękne cętki prezentują w palecie 12 odmian barwnych. Marzenie o domowym kociaku w (miniaturowym) ciele dzikiego kota ziściło się!

W „dzikim” ciele… łagodny duch

Ocicat może wyglądać na „dzikusa”, ale w jego żyłach nie płynie krew dzikich kuzynów, a jego charakter nie odbiega od usposobienia innych domowych mruczków. Jest przede wszystkim bardzo silnie przywiązany do opiekunów. Niejeden hodowca opisuje, że jest to niezwykle oddany kot – co nie oznacza natarczywości.

Ocicat chętnie przebywa w towarzystwie domowników, szuka bliskości, ale nie jest absolutną przylepą. Równie ważna jest dla niego drzemka na kolanach, co regularne zabawy z opiekunem. Rozpiera go bowiem energia! To kot, który kocha zabawę, najlepiej w różnych formach. Większość z nich będzie zachwycona także nauką nowych umiejętności, np. treningiem z klikerem. To w końcu wyzwanie dla ich niebagatelnej inteligencji oraz coś nowego i ciekawego! A każda nowość warta jest przecież dokładnej eksploracji.

Niejeden ocicat nauczył się już nie tylko chodzenia na smyczy czy aportowania, ale i reagowania na różnorodne komendy. Kot ten dość łatwo przystosowuje się do nowych warunków, stąd też raczej nie powinien sprawiać kłopotów np. w podróży.

Ocicat nie znosi samotności – jest bardzo prawdopodobne, że pozostawiony sam w domu na długie godziny posmutnieje lub zacznie psocić. Znacznie lepiej czuje się chociażby w towarzystwie innych zwierząt – psa czy drugiego towarzyskiego kota. Oczywiście pod warunkiem przeprowadzenia prawidłowej socjalizacji.

Ocicaty są raczej śmiałe i ufne – jeśli zostały dobrze zsocjalizowane w hodowli, nie będą odczuwały dyskomfortu w towarzystwie obcych osób. Chętnie potowarzyszą gościom, choć to opiekunowi wskoczą na kolana.

Jeśli wyjdziesz z pomieszczenia, w którym przebywa ocicat, możesz być pewien, że kot za tobą podąży. Zwierzęta te znane są z chodzenia za ludźmi krok w krok, uczestniczenia we wszelkich domowych zajęciach, podpatrywania z zaciekawieniem różnych czynności, takich jak wieszanie prania czy rozpakowywanie zakupów.

Opieka nad ocicatem

Pielęgnacja ocicata nie przysparza trudności. Nieco częstsze niż raz na tydzień czesanie może przydać się w okresie linienia – wystarczy do tego delikatna szczotka „pudlówka”. Kot ten ma ubogi podszerstek – nie potrzebuje czesania furminatorem, jest to wręcz niewskazane. Idealne do sczesywania martwych włosów okrywowych są natomiast gumowa szczotka i rękawica do czesania. Można też nadać połysk sierści, przecierając ją irchową szmatką.

Choć koty generalnie nie wymagają kąpieli (chyba że z przyczyn medycznych), niektórzy hodowcy zalecają kąpiel kota wystawowego – na kilka dni przed pokazem. Dla kotów ciemnobrązowych, czekoladowych i cynamonowych przeznaczone są szampony do brązowej sierści, dla odmian srebrzystych – najlepiej sprawdzą się szampony dla kotów o białej okrywie.

Ocicaty są na ogół zdrowymi zwierzętami – stwierdzono tylko jedną chorobę, do której rasa ma większe predyspozycje niż inne koty. Jest to postępujące zwyrodnienie siatkówki oka (PRA). Koty, u których stwierdzono to schorzenie, nie mogą być dopuszczane do rozrodu. Poza tym – wystarczy standardowa profilaktyka i książeczka zdrowia z niezbędnymi badaniami, przekazana nowemu opiekunowi przez hodowcę.